در فاصله انقلاب اکتبر تا امضاي پيمان عدم تجاوز استالين-هيتلر، بسياري از نويسندگان، چه در امريکا و چه در اروپا، واله و شيداي کمونيسم شدند. اين روشنفکران اصلاً شبيه نوکيشان معمولي نبودند و در واقع غيرعادي‌ترين کمونيست‌هاي جهان به شمار مي‌آمدند. آنان صاحب بالاترين استعدادها و توانايي‌ها براي فهم روح زمانه خود بودند و درکشان از اميدها و نااميدي‌هاي آن دوران از ديگران دقيق‌تر بود. ايمان تند و گاه نامتعارف آنان به کمونيسم شباهتي به احساسات ميليون‌ها انساني که حکومت شوروي را حامي کارگران مي‌دانستند نداشت. در اين کتاب، شش روشنفکر داستان کمونيست شدن و بازگشتشان از آن را بازگو مي‌کنند. آنان، در آغاز، از فاصله‌اي دور به کمونيسم مي‌نگريستند و استعدادهاي خود را فروتنانه وقف تحققش کردند. بي‌اعتنايي‌هاي انقلابيون حرفه‌اي و نيش‌وکنايه‌هاي مخالفان دلسردشان نکرد تا اينکه سرانجام به اختلاف و تضاد ميان تصويرشان از «ملکوت خداوند» و واقعيت رژيم کمونيستي پي بردند. نقطه اشتراک اين شش نويسنده، که شخصيت‌هايي بسيار متفاوت دارند، اين است که همگي، پس از درگيري‌هاي دروني عذاب‌آور، کمونيسم را انتخاب کردند؛ زيرا ايمان خود را به دمکراسي از دست داده و به جايي رسيده بودند که حاضر شدند «آزادي‌هاي بورژوايي» را در پاي مبارزه با فاشيسم قرباني کنند. اين گرايش به کمونيسم ريشه در سرخوردگي و نااميدي از ارزش‌هاي غربي داشت.