خاطراتي که نويسنده در اين کتاب با قلب و خون خود به نگارش درآورده، درباره دوزخي است که به وسيله فاشيسم سرخ در سده بيستم در‌دنياي ما به وجود آمد. جهنمي که بر سر هر کسي که نظريه بلشويسم را باور نداشت، هر کسي که صادق بود و‌به مردم خود خدمت مي‌کرد، آوار شد. برچسب ضدخلق به سالخوردگان، بيماران، کودکان و دانشجويان زده مي‌شد. بنابراين رويدادهايي که در اين‌جا مي‌خوانيد اتفاقي و منحصربه‌فرد نيستند، بلکه سرگذشت هزاران جوان ليتوانيايي و خانواده‌هاي آن‌هاست . آن دوزخ تنها به خانواده‌هاي ليتواني محدود نشد و مردمي از کشورهاي مختلف را در خود سوزاند. بنابراين، متن ويژگي چند مليتي دارد و همين نکته، مشوق من براي ترجمه آن به زبان بين‌المللي بي‌طرف اسپرانتو شد تا به افراد و خواننده‌هايي در جاي‌جاي جهان با زبان‌هاي ملي گوناگون معرفي شود. شايد آن‌ها بهتر پي خواهند برد که چرا اکنون مردم ليتواني، دوباره متولد شده و قاطع‌تر براي استقلال خود مي‌جنگند.