در يك لحظه، جوزف شوارتز، خياط بازنشسته‌اي است كه در خيابان‌هاي شيكاگوي سال 1949 قدم مي‌زند. در لحظه بعدي، غريبه‌اي درمانده است بر روي زمين، در دوران شكوفايي نخستين امپراتوري كهكشاني. او به زودي خواهد آموخت كه زمين يك مرداب است. ريگي در آسمان كه ساكنان دويست ميليون سياره كهكشان از آن بيزارند، چرا كه مردمانش ادعا مي‌كنند كه زمين، خانه اصلي انسان‌هاست. و زمين دنياي بيچاره‌اي است، با مناطق گسترده‌اي كه راديواكتيو خاك آن را تباه نموده، آن‌چنان بيچاره كه تمام ساكنان آن به مرگ در شصت سالگي محكوم شده‌اند. و جوزف شوارتز شصت و دو ساله است...