«هنري ميلر نويسنده‌اي است سراپا مدرن، در طلب مدرنيته‌اي نرم و سيال، بي‌هويت؛ چراكه او خوب مي‌داند، همان‌طور كه در مانيفست كمونيست آمده، «هر آنچه سخت و استوار است دود مي‌شود و به هوا مي‌رود.» مدرنيته ناقص است و ميلر شيفته‌ي همين نقصان است، شيفته‌ي آلودگي، اشتباه، گناه. او در دوراني مي‌زيست كه فرآيند پاك‌سازي اغلبِ دولت‌هاي جهان را شيفته‌ي خود كرده بود: نازي‌ها در پيِ پاك‌سازي اروپا از يهوديان بودند، شوروي استاليني در پي پاك‌سازي مظاهر بورژوايي بود، سيستم‌هاي بهداشتي مدرن در پي پاك‌سازي بشر از ويروس‌ها و باكتري‌ها، و امريكا در پي پاك‌سازي امريكا از كمونيست‌ها و سياهان. در رمان كوتاه اما شگفت‌آور «روزهاي آرام در كليشي» هنري ميلر از قضا نشان مي‌دهد كه هيچ‌چيز به‌قدر ميكروب، آلودگي، اختلاط و بي‌هويتي نمي‌تواند متمدنانه باشد. هنري ميلر در اين رمان پاك‌سازي اروپا از يهوديان و هر نوع نگرش هويت‌محور را به سخره مي‌گيرد و در ستايش بيماري و ميكروب نيز، حتا به روي غذا، داد سخن مي‌دهد. «روزهاي آرام در كليشي» رماني است در ستايش آلودگي و ناپاكي.»