تاكنون تاريخ‌نگاري‌هاي ادبي مرسوم، ادبيات داستاني دوره بيست ‌ساله را با مفاهيم ايدئولوژي ناسيوناليسم و ادبيات گريز تبيين كرده‌اند. كتاب حاضر با مطالعه رمان‌هاي تاريخي اين دوره و همزمان نگاه به صحنه ادبيات جهاني، پرتويي تازه بر اين حوزه مطالعاتي مي‌افكند. اين كتاب كه به حوزه جامعه‌شناسي ادبيات تعلق دارد، با فرض وجود پيوندي ميان رمان و دولت - ملت مي‌آغازد و با گسترش بحث، مسائلي همچون رمان و اخلاقيات و جايگاه ادبيات عامه‌پسند را در اين سال‌هاي آغازين رمان فارسي مد نظر قرار مي‌دهد.