به‌درستي که نبوغ قوه نوآوري است که آدمي از رهگذر آن شايستگي اکتشاف جديد در علم يا توليد آثار هنري اصيل را کسب مي‌کند. ممکن است ما ذوق، حکم يا دانش را به فردي که فاقد توان نوآوري است نسبت بدهيم؛ اما نمي‌توانيم او را فردي داراي نبوغ برشمريم. براي تعيين اينکه آن شخص تا چه اندازه برازندة اين ويژگي است، بايد تحقيق کنيم که آيا او اصل جديدي را در علم کشف کرده يا هنر جديدي آورده است يا هنرهايي را که قبلاً به‌کار رفته‌اند به درجه بالاتري از کمال نسبت به آثار استادان پيشين رسانده‌است؟ يا دست‌کم آيا او در زمينه‌هاي علمي، اکتشافات پيشينيانش را بهبود بخشيده است و اصول شناخته‌شده قبلي را به سطح بالاتري از انسجام منطقي رسانده يا نتايج پيش‌تر ناشناختة آن اکتشافات را پي گرفته است؟ يا در حوزة هنر، آيا اثر جديدي طراحي کرده است که متفاوت با اسلافش-نه لزوماً برتر از آن‌ها-باشد؟ هر چيزي که فاقد اين ويژگي‌ها باشد، تقليدي کوته‌بينانه يا تلاشي بي‌حاصل و جان‌کندن است و چون متضمن نوآوري نيست، حتي اگر شامل هر ظرفيت، مهارت يا مجاهدتي باشد، گواهي بر نبوغ آن فرد نخواهد بود.