يك روز يكي از آن پستانداران عظيم خود را به ساحل رساند. آمده بود تا روي شن‌ها بميرد. به‌زحمتت نفس مي‌كشيد،‌ انگار دنيا را در درون دنده‌هايش جا مي‌داد. نهنگ از توان افتاده در آستانه‌ي مرگ بود و مهلتش به سر رسيده بود. مردم هجوم بردند كه تا تكه‌هايي از گوشت تنش ببرند و قطعه‌قطعه به وزن چند كيلو بردارند. نهنگ هنوز نمرده بود و استخوان‌هايش در پرتو آفتاب برق مي‌زد. حالا كشورم را مثل يكي از آن نهنگ‌ها مي‌ديدم كه به خشكي نشسته تا نفس واپسين را بكشد. ميا كوتو از نويسندگان سفيدپوست موزامبيكي است و تا كنون جوايزي چون كاموس، مهم‌ترين جايزه‌ي ادبي زبان پرتغالي و نيواشتات انترناسيونال را دريافت كرده است. ديار خوابگردي رماني است زيبا، هولناك، خشماگين و شاعرانه.