صداي خنده‌اش فارغ از حرف‌هاي تلخ و جدي چندلحظه پيش بود. -آره مي‌گفتي يه‌عالمه فرشته كوچولو دور لامپ خونه‌مون مي‌چرخن. -كاش كنارشون يه فرشته بود براي رسوندن آدماي درست به همديگه. مي‌اومد مي‌زد سر شونه‌ت و در گوشت مي‌گفت« خودشه همون كه داره مياد سمتت»