چهارشنبه شب تصميم گرفتم توي شهر بمانم. كمكي پول داشتم و تصور كاملا روشني از اين كه چطوري خرجش كنم: نوشيدن. فقط نه تنهايي. حداقل با يكي ديگر، اگرچه بهتر از آن كه سه نفري، حتي‌المقدور همه تا ته شلوار صميمي. به قول شاعر، شب شراب نيارزد به معاشران اتفاقي.