دور و دورتر، رمان کوتاهي از نويسنده‌ي کلمبيايي، اوِليو روسرو، است که نخستين بار در سال ???? منتشر شد. اين اثر موجز اما تأثيرگذار، با زباني دقيق و تصاويري تکان‌دهنده، به ژرف‌ترين لايه‌هاي احساس فقدان، نااميدي و واقعيت سوررئال انسان مي‌پردازد. داستان درباره‌ي پيرمردي است در جست‌وجوي نوه‌اش، دختري نه‌ساله، که هيچ اثري از او نمانده. پيرمرد در اين مسير سر از شهري آخرالزماني درمي‌آورد که يک طرفش کوهستان است و طرف ديگر، مغاکي بي‌انتها. شهر مرموز است و آدم‌هاي عجيبي در آن سکني گزيده‌اند. رفتار غريب ساکنان هول و هراس بيشتري به دلِ پيرمرد مي‌اندازد. از اين بدتر، شهر پرُ از لاشه‌ي موش است. نمي‌دانيم چرا و چطور، اما انگار هيچ‌کس اهميتي به آن‌ها نمي‌دهد. زني نابينا با صدايي هولناک مي‌گويد: «اينجا شهر موش‌هاست... هم اومدي اينجا بميري؟» منتقدان از دور و دورتر به‌عنوان اثري کوتاه اما گزنده و تأثيرگذار ياد کرده‌اند. کرکِس ريويو در نقدي، کتاب را «ظريف، اما بي‌ترديد ناراحت‌کننده» توصيف مي‌کند و شخصيت‌هاي بي‌رحم و فضاي سرد و بي‌محبت آن را ستايش کرده است. برخي منتقدان نيز نثر موجز و خشن روسرو را با رئاليسم جادويي گابريل گارسيا مارکز و فضاي رمزآلود آثار کازوئو ايشي‌گورو مقايسه کرده‌اند.