گرچه حس مي‌كنيم كه دل‌شكستگي‌مان ما را از باقي انسان‌ها جدا مي‌كند، اما در نهان ما را به هم نزديك‌تر مي‌كند. تقريبا هيچ‌كسي نيست كه در زندگي را بدون تجربه‌ي دلشكستگي به پايان برساند. عموما در اين لحظات سخت به ما مي‌گويند گذر زمان همه‌چيز را درست مي‌كند، اما فهم و چشم‌اندازمان نسبت به اين مساله نيز نقشي اساسي دارد. چون گاهي اوقات خودمان باعث مي‌شويم شرايط‌مان از حد لازم بدتر شود. كم‌كم به خودمان مي‌گوييم كه به قدر كافي خوب نيستيم، و اين جدايي نشانه‌ي آن است كه ديگر هميشه با ما بدرفتاري خواهد شد... هدف اين كتاب اين است كه با طرح زمينه‌ها، قدري تاريخح، قدري روان‌شناسي و اندكي فلسفه كمك‌مان مي‌كند دل‌شكستگي‌مان را قدري التيام بخشيم. خواهيم آموخت كه واكنش‌هاي‌مان به جدايي‌ها چگونه در ما شكل گرفته است، بهترين نحوه‌ي فكر كردن به شريك سابق زندگي‌مان چگونه است، و وقتي دچار نوميدي هستيم و روابط آتي‌مان را چطور در ذهن‌مان مجسم كنيم. وقتي از حس دل‌شكستگي به درآييم، خشنودي لطيفي در ما خواهد بود كه تنها نيستيم، تسلي خواهيم يافت كه رنج ما را پاياني هست و دوباره فريفته‌ي خوشي‌ها و اندوه‌هاي بي‌پايان و ظريف روابط عاشقانه خواهيم شد.