اين کتاب همچون آينه‌اي است که درون رابطه‌ي پررمزوراز والدين و فرزندان را نشان مي‌دهد. نويسنده با تکيه بر نظريه‌ي دلبستگي بالبي توضيح مي‌دهد که پيوند عاطفي اوليه ميان کودک و مراقب اصلي‌اش چگونه پايه و بنياد رشد رواني او را مي‌سازد. اگر اين پيوند امن و آرام باشد، کودک در آينده روابطي سالم‌تر و پرثبات‌تر خواهد داشت؛ اما اگر اين پيوند با ترس، اضطراب يا بي‌توجهي همراه شود، زمينه‌ي بروز نزاع‌هاي دروني و بيروني فراهم مي‌شود. کتاب نه فقط درباره‌ي عشق و نزديکي سخن مي‌گويد، بلکه درباره‌ي آن لحظاتي هم حرف دارد که اين نزديکي مي‌شکند و به کشمکش تبديل مي‌شود: ترس از طردشدن، نياز به توجه، و تلاش براي استقلال. نويسنده با مثال‌هاي باليني و پژوهش‌هاي روان‌شناختي نشان مي‌دهد که فهم اين الگوها مي‌تواند به والدين کمک کند رابطه‌اي سالم‌تر و آگاهانه‌تر با فرزندانشان بسازند. به بيان ديگر، اين اثر پلي است ميان نظريه‌ي علمي روان‌شناسي و زندگي روزمره‌ي خانواده؛ راهي براي ديدن ريشه‌ي بسياري از دعواها و دل‌آزردگي‌ها در روابط نزديک.