دلهره، اثر نويسنده‌ي سرشناس ژاپني، بنانا يوشيموتو (1964) داستاني آرام و تأمل‌برانگيز است که به‌زيبايي به مضاميني همچون اندوه، حافظه و پيوندهاي عميق ميان افراد مي‌پردازد؛ پيوندهايي که از مرز کلمات فراتر مي‌روند. يوشيموتو با سبک مينيماليستي و تأثيرگذار خود، بار ديگر ترکيبي خاص از معنويت و عمق عاطفي را به نمايش مي‌گذارد و روايتي خلق مي‌کند که تا مدت‌ها پس از پايان داستان در ذهن خواننده باقي مي‌ماند. در دلهره يوشيموتو به پيچيدگي‌هاي التيام مي‌پردازد و به‌گونه‌اي ظريف نشان مي‌دهد که انسان‌ها چگونه با سختي‌هاي زندگي کنار مي‌آيند. داستان درباره‌ي دختري جوان به نام يايويي است که با احساساتِ پنهان و حقايق مدفون‌شده درباره‌ي گذشته‌اش دست‌به‌گريبان است؛ گرچه شايد خودش دقيق نداند مسئله چيست. او خانواده‌اش را براي زندگي با خاله‌اش ترک مي‌کند و قدم در مسيري مي‌گذارد که در انتهايش، آدمِ سابق نخواهد بود. آنچه دلهره و يوشيموتو در ذهنِ خواننده به جاي مي‌گذارند، فضايي آميخته به غمي لطيف است. نثر او آرام و همچون رؤيايي است که زيبايي ظريف چشم‌اندازهاي ژاپني و زندگي روزمره را درون داستان جاي داده است. دلهره در سال 1988 در ژاپن به‌سرعت در فهرست پرفروش‌ها قرار گرفت.