ديشب تا پاسي نتوانستم بخوابم. گريه كردم. افكار سياه زيادي از مغزم مي‌گذشت. من خجالت مي‌كشم خود را زن تو بنامم. چه زني؟ تو تنهايي و غمگين. مي‌دانم دوست نداري از آن صحبت كني اما من نمي‌توانم همه ‌چيز را فرو بخورم و چيزي نگويم. من نياز دارم با تو صحبت كنم. مي‌خواهم هرچه در دل دارم بگويم حتي اگر مهملات باشد. من پس از اين كار احساس آرامش مي‌كنم. درك مي‌كني؟ تو كاملا با من تفاوت داري. تو هرگز صحبت نمي‌كني، تو اصلا ذره‌اي هم از آن‌چه در سرت مي‌گذرد بروز نمي‌دهي.