«در انتظار بوجانگلز» يک داستان عجيب و غريب است. سرگرم‌کننده و خنده‌دار است. و در واقع صريح، شيرين و دوست‌داشتني ، چيزي متفاوت و واقعا در برخي جاها بسيار ناراحت‌کننده است. با اين حال ، اين يک داستان پر از عشق است. عشق بي‌قيد و شرط اين شخصيت‌ها به يکديگر قلب اين داستان است. پسر جواني ، که هرگز نام او را نمي دانيم ، به زندگي پرمشقت خود با مادر و پدرش مي پردازد ، مردي که هر روز هنگام نوشيدن با نينا سيمون با آواز آقاي بوژانگلس مي‌رقصند و همسرش را با نام ديگري صدا مي‌کند. روايت او متناسب با بخش‌هايي از مجله پدرش است. اين يک زندگي جذاب از بسياري جهات است ، اما يک روش بي‌پروا براي پرورش يک کودک. چيز زيبايي در اين داستان وجود دارد و جاي تعجب نيست که چندين جايزه ادبي فرانسه را از آن خود کرده است. اوليويه بوردو در سال 1980 در اقيانوس اطلس به دنيا آمد. به لطف نبود تلويزيون روشن در خانه ، او مي‌توانست زياد بخواند و خيلي رويا پردازي کند. همين امر نقطه عطفي در زندگي او بود که باعث شد بتواند آثاري با کيفيت خلق نمايد.