هر کتاب خاطره‌اي زمان و زمانه‌اي را به تصوير مي‌کشد که سال‌ها با خواننده‌ي آن فاصله دارد. اين آثار در عين آموزنده و سرگرم‌کننده بودن فرهنگ را چونان گنجي منتقل و از اين راه به يکپارچگي و قوام ملي کمک مي‌کنند. «تاريخ شفاهي يکصد سال تئاتر کودک و نوجوان در ايران» تئاتر را در گستره‌اي به بزرگي ايران فرهنگي در درازاي سده‌ي اخير و از چشم مخاطب کودک و نوجوان مي‌نگرد. يکي از خانواده‌هاي تأثيرگذار بر اين مخاطبان و بر گسترش آموزش در ايران خانواده‌ي باغچه‌بان است. شادروان جبار باغچه‌بان پيش از همه به اهميت تئاتر در رشد و بالندگي کودکان و نوجوانان پي برده بود، پس او راهي را آغاز کرد که بعدها ديگران از جمله پروانه، دخترش، ادامه دادند‌. اين کتاب روايتي از زندگي پروانه باغچه‌بان و تلاش او و خانواده‌اش در خدمت به فرهنگ ايران است.