ناخدا بزرگ است و ماهي کوچک؛ ناخدا کوچک است و دريا بسيار بزرگ. اين شکار استتار در جاي امن و شليک با تفنگِ پنهان و رفتن و برداشتن طعمه‌ي مُرده نيست. ناخدا براي شکارِ ماهي بايد برود به قلب سرزمين او. با يک قايق و يک بچه‌ي کوچک و پنج نخ وسطِ درياي وحشي بايستد و سهمش را طلب کند. دريا- اين جايي که ناخدا هست- آن‌قدرها مهربان نيست. آرام است، اما کافي است يک لحظه به ياد بياوري زير پايت، فقط يک قدم پايين‌تر از سطحِ آرامِ براق، سياهي ناشناخته‌ي سيالي است که سرزمين تو نيست و نزديک‌ترين زمين خط باريکي است در افق.