بر سر نام‌گذاري فارسي يكي از اين نوع داستان‌ها، اختلاف نظر است و آن را داستان علمي، علمي خيالي، خيالي علمي، تخيلي علمي، علمي تخيلي، حتي با اصطلاح غربي‌اش ساينس فيكشن مي‌نامند، آنچه در تداول بيشتر به كار مي‌رود، نادرست‌ترين آن‌ها، يعني عنوان علمي تخيلي است. داستان شالوده هر اثر روايتي و نمايشي است و در برگيرنده همه انواع آثار تخيلي، چه شعر، چه نثر، مثل آثار حماسي، غنايي، نمايشي، تعليمي، و قصه، رمانس، رمان، داستان كوتاه و شاخه‌هاي آن‌ها است، عنصر مشترك همه انواع داستان، كيفيت بنيادي تخيلي آن‌ها است. چه داستان واقعي (حقيقي) باشد، چه خيالي (مجازي) از اين رو، اصطلاح داستان تخيلي نادرست است و به تبع آن داستان علمي تخيلي، چون هيچ اثر خلاقه‌اي نيست كه از عامل تخيل برخوردار نباشد. داستان‌هاي خيال و وهم از دير باز مورد علاقه كودكان بوده است. اين داستان‌ها سرشار از همان خواب و خيال‌هايي است كه دوران كودكي ما را خود اختصاص داده است. كودكي كه تركه چوبي را ميان پا مي‌گيرد و آن را اسب بالداري مي‌بيند و با آن به آسمان پرواز مي‌كند، تخيل پر شور و سوداي شاعر و افكار ژرف دانشمندي را دارد و در همان حال، همان كودك خيال پرداز است كه تركه چوبي را اسب بالداري فرض كرده است. حتي در جدي‌ترين و منطقي‌ترين داستان‌هاي واقع‌گرا، روياها و خيال پردازي‌هايي وجود دارد، همه ما خيال پردازي‌هايي داريم كه خاص شخصيت و ذهنيت و جهان‌بيني ماست و براي ما اهميت مخصوص به خودش را دارد. كتاب حاضر صرف جنبه تخصصي ندارد، داستان‌هايي كه به عنوان نمونه داده شده، جنبه‌اي همگاني به آن داده است و جنگي از داستان‌هاي علمي خيالي و خيال و وهم ناب است كه تنوع و گيرايي آن‌ها به هر خواننده‌اي لذت خواندن را مي‌دهد.