آمريکا از آغاز براى مردم جهان سرزمينى پرجذبه بوده است. از دور و نزديک، از گرم‌سير و سردسير، از کوه و دشت، از بيابان‌هاى خشک و سرزمين‌هاى حاصل‌خيز، از همه‌جا، به سواحل اين قاره پا نهاده‌اند. اين سرزمين پرجذبه آدم‌هاى جورواجورى را به‌سوى خود کشيده است: سفيد، سياه، زرد، قهوه‌اى، کاتوليک، روتستان، پروتستان فرانسوى، کويکر، باپتيست، متديست، موحد، کليمى، اسپانيايى، انگليسى، آلمانى، فرانسوى، نروژى، سوئدى، دانمارکى، چينى، ژاپنى، هلندى، بوهمى، ايتاليايى، استراليايى، اسلاو، لهستانى، رومانوى، روس و تازه اين آغاز کار است؛ کشاورز، معدن‌کار، ماجراجو، سرباز، ملوان، ثروتمند، فقير، گدا، دزد، کفاش، خياط، بازيگر، موسيقى‌دان، کشيش، مهندس، نويسنده، آوازه‌خوان، نهرکن، صنعت‌گر، قصاب، نانوا و شمع‌ساز. اما سرنوشت اين خيل عظيمِ انسان‌ها که به آمريکا وارد مى‌شدند، چه بود؟ لئو هيوبرمن نويسنده و روزنامه‌نگار آمريکايي، در کتاب داستان آمريکا که نخستين بار در سال ???? منتشر شد، تلاش مي‌کند تاريخ آمريکا را نه از ديد نخبگان سياسي و ژنرال‌ها، بلکه از زاويه‌ي زندگي مردم عادي روايت کند. او نشان مي‌دهد که چگونه طبقات فرودست، کارگران، مهاجران، بردگان و زنان در شکل‌گيري آمريکا نقش داشته‌اند و هم‌زمان چگونه تحت فشار و استثمار قرار گرفته‌اند. ساختار کتاب به‌صورت روايي و ساده است و نويسنده وقايع مهم تاريخي -از دوران استعمار و انقلاب استقلال گرفته تا قرن نوزدهم و بحران‌هاي اجتماعي و اقتصادي- را با نگاهي انتقادي بازگو مي‌کند. تمرکز او بر تضادهاي طبقاتي، نابرابري‌ها و نبردهاي اجتماعي است؛ بنابراين اين اثر بيشتر از آنکه يک تاريخ رسمي باشد، «درامِ مردم آمريکا» است: داستان مبارزه، اميد، و رنج طبقات مردمي در برابر قدرت اقتصادي و سياسي.