هر يك از ما در طول زندگي استيصال و درماندگي ناشي از تكرار اجتناب‌ناپذير اشتباهاتمان را به دفعات تجربه كرده‌ايم؛ اين ناگزيري تكرار، تمامي روابط ما با جهان اطرافمان را تحت‌الشعاع قرار مي‌دهد و به روشني باعث مي‌شود كه جهان و مردمان نيز پياپي به ما عكس‌العمل‌هاي تكراري و مشابهي نشان دهند. از نگاه فرد بوش، تنها با «جايگزيني ناگزيري كنش با امكان انديشيدن» و «افزايش آزادي ذهن» است كه مي‌توانيم بالاخره «مؤلف قصه‌هاي خود باشيم»، از دور باطل تكرارها، رها شويم و امكان انتخاب راه‌هاي متفاوت و گوناگون را بيابيم.