قصه‌ي زندگي «لي‌لي بارت» يکي از يگانه‌ترين سرنوشت‌ها در ادبيات کلاسيک است؛ زني زيبا در آستانه‌ي سي‌سالگي، باهوش و بلندپرواز که براي يافتن شوهري درخور و حفظ طبقه‌ي اجتماعي جسارت به خرج مي‌دهد و البته اين ساختارشکني بي‌انتقام هم نمي‌ماند. منتقدان مي‌گويند اين شخصيت فراموش‌نشدني باعث شد اديت وارتون زهرش را به جامعه‌ي مادي‌گراي عصر طلايي آمريکا بريزد. وارتون به‌عنوان عضوي از اين جامعه‌ي ثروتمند و مدرن‌شده، تغييرات ريز و درشت را به‌خوبي تشخيص مي‌دهد و با خلق لي‌ليِ‌ زيبا و تنهايي هولناکي که جامعه برايش ساخته، آينه‌ي تمام‌نمايي از فروپاشي ارزش‌هاي اخلاقي مي‌سازد.