تاريخ مي‌گويد هيچ‌گاه روال نبوده پيشواي بغداد بازنشسته شود. انتخاب‌‌هاي او محدود بوده است به كاخ يا گور. در اين چارچوب صدام حسين فرزند خلف بغداد بود. صعودش به قدرت و قبضه مطلق آن طبيعي بود و بيرون آمدنش از كمين‌گاهي كه دوربين‌ها از آنچه بود تحقيرآميزترش كردند و حلق آويزشدنش در ميان فريادهاي انقلابي نيز طبيعي بود. زاده تفنگ بود و كشته طناب. دركتاب، شماري ازمردان سياست عراق در عصر صدام حسين، داستان برآمدن و فرو شدن او را توصيف مي‌كنند و عبرت‌هايي مي‌آموزند كه مانندشان كم يافت مي‌شود.