کتاب پيش رو اثري است پيرامون عين‌القضات همداني، و عنوان آن، خاصيت آينگي، تعبيري است که هم بر وجوه عرفاني او و هم ستيهندگي‌هاي اجتماعي-سياسي‌اش دلالت دارد. به‌علاوه از ديدگاه مولف قاضي به‌راستي همچون آينه بود، صاف و روشن، آينه‌اي که به دست زنگيان و کوران افتاد و چون نتوانست عکس زشت آنان را زيبا کند، آن زنگيان زشتِ زشت‌کردار و کوردل او را به زمين کوبيدند و شکستند و نام کار خود را حراست از حريم گذاشتند. کتاب به نقد حال، توصيف آثار و گزاره‌ي آراي عين‌القضات همداني اختصاص دارد، به عمر کوتاه‌اش با پاياني اندوهبار، پسندهاي عرفاني و منظومه‌ي فکري‌اش. همچنين گزينه‌اي از آثار قاضي اعم از تمهيدات، نامه‌ها و رساله‌ي جمالي او در کتاب جا گرفته است.