در کتاب حد و مرزهاي هنر، تزوتان تودوروف، انديشمند بلغاري‌تبار فرانسوي، در دو مقاله‌ي موجز به تشريح پيوند هنر با اخلاق و سياست مي‌پردازد. تمرکز تودوروف در مقاله‌ي اول به طور مشخص بر رابطه‌ي نزديک هنر آوانگارد با سياست راديکال در روسيه پيشاانقلابي، ايتالياي فاشيستي و آلمان پيشا نازي است. ايده مرکزي و راديکال اين مقاله روشن است، پروژه ديکتاتوري‌هاي تماميت‌خواه و هنرمندان آوانگارد عملا يکسان بوده و از زهدان واحدي سربرآورده است: ويران‌کردن و نوساختنِ ريشه‌اي، يک‌بار در عرصه جامعه و يک‌بار در عرصه هنر. مقاله‌ي دوم، که در ادامه‌ي مقاله‌ي نخست، به دغدغه‌هاي اخلاقي تودوروف در پيوند با هنر صراحت بيشتري مي‌بخشد، به اين پرسش ديرينه مي‌پردازد که آيا هنرمند بايد خودبسنده و به کلي فارغ از ملاحظات بيروني باشد يا آن‌که در عين پاس داشتن مرزهاي خود، حد خودش را نيز بشناسد و مرزهايش را به نحوي شايسته به روي جهان خارج و ملاحظات خطير سياسي‌اخلاقي آن گشوده نگاه دارد.