از نيمه‌ي قرن بيستم به اين سو، هابرماس اصلي‌ترين چهره‌ي روشنفکري سياسي در آلمان بوده است و علت آن نه فقط نفوذ گسترده‌ي نوشته‌هاي نظري او در عرصه‌ي علمي و دانشگاهي، بلکه نيز توجه مداوم و عميق او به مسائل فرهنگ سياسي آلمان است. اما در اين مجموعه‌ي مقالات، او به جاي آن‌که استدلال‌هاي عام نظري را براي پرداختن به مسائل آلمان به کار گيرد، از تاريخ و تجارب خاص آلمان براي استنتاج در مسائلي جهاني بهره مي‌جويد. او در ايـن مقالات به پيـامدهاي ابهـام‌آميز پديـده‌ي جهـاني شدن با تمـام پيچيدگي‌هايش مي‌پردازد و به‌ويژه با اذعان به وجوه مثبت، بر وجوه منفي اين پديده تأکيد مي‌کند؛ به اين‌که آيا دموکراسي مبتني بر رفاه اجتماعي مي‌تواند در دوره‌ي پساملي و فراسوي مرزهاي ملي دوام يابد و بر بحران‌هاي اجتماعي و زيست‌محيطي فايق آيد؛ و وضع حقوق بشر در اين دوره‌ي جهاني شدن چه خواهد بود. يکي از مقالات نيز به مناقشه‌ي مدرنيته و پسامدرنيته پرداخته، تکوين مفاهيم عقل و عقلانيت در فلسفه و جامعه‌شناسي مدرن را بررسي مي‌کند.