در جست‌و‌جوي مکان‌هاي خلاق‌پرور دنيا، از آتن باستان تا سيليکون‌ولي نابغه. اين لغت آدم را گول مي‌زند، اما آيا واقعاً مي‌دانم معني‌اش چيست؟ ريش? کلمه از genius لاتين است؛ اما در دوران روم باستان معنايي کاملاً متفاوت داشت. نابغه در آن دوران اله? ناظري بوده که همه‌جا دنبال فرد مي‌رفته؛ چيزي شبيه والدين سلطه‌گر، تنها با اين تفاوت که او قدرت‌هاي ماوراءطبيعي داشت. از منظر روميان، هر شخص نبوغي دارد، هر مکاني نيز همين‌طور. شهرهاي بزرگ، شهرهاي کوچک، و بازارها همه روح ناظر خودشان را داشتند؛ همان روحِ مکان که دائماً آنها را به حرکت درمي‌آورد. تعريف حال حاضرِ فرهنگ لغت از نبوغ – «توانايي هوشيِ خارق‌العاده خصوصاً آن‌طور که در فعاليت خلاقانه خودش را نشان مي‌دهد» – محصولِ دور? رمانتيک در قرن هجدهم است؛ همان دوره‌اي که شاعرهاي محزون به‌خاطر هنرشان زجر کشيدند، که الان مي‌گوييم به‌خاطر خلاقيت‌شان بوده، لغتي که جديدتر است؛ لغتي که تا قبل از 1870 وجود نداشت ئ تا ده? 1950 مورد استفاد? عموم نبود. بعضي‌ها از نابغه براي توصيف فردي استفاده مي‌کنند که خيلي باهوش است – کسي که بهر? هوشي بالايي دارد – ولي اين تعريف بسيار محدود و گمراه‌کننده است. افراد زيادي که بهر? هوشي بسيار بالايي دارند به موفقيت‌هاي ناچيزي دست يافته‌اند و برعکس، افراد زيادي که هوش «متوسط» دارند کارهاي فوق‌العاده‌اي انجام داده‌اند. خير، من دارم از نابغه در معني خلاق صحبت مي‌کنم، يعني بالاترين شکل خلاقيت.