من؟ جرونيمو استيلتنُ؟ نه بابا! من کجا و ورزش کجا؟ دويدن و عرق‌ريختن؟ من مال اين جيرها نيستم! من بيشتر دوست دارم گوشه‌ي سوراخ‌موشم بنشينم، روي صندلي راحتي‌ام لم بدهم و همان‌طور که يک کاسه اسنک پنيري دم پنجه‌ام است، يک کتاب خوب بخوانم. ولي اين‌بار پدربزرگ مجبورم کرد براي تهيه‌ي گزارش المپيک بروم يونان. وقتي رسيدم آنجا، احساس کردم کاسه‌اي زير نيم کاسه است. پنيرا عجيبا! واقعا هم همين‌طور بود!