کسي که از ترس فرار کند، هرگز ياد نمي گيرد. هرگز اهل معرفت نمي شود. او احتمالاً يک پهلوان پنبه باقي مي ماند. بهر حال او آدمي شکست خورده است. پيروز شدن بر ترس خيلي ساده است زيرا شخص به محض رويارويي با آن نبايد فرار کند، بلکه بايد با ترس خود به مبارزه برخيزد و عليرغم آن، گام مرحله ي بعد و بعد را نيز بردارد. اين قاعده است! و بعد از مدتي متوجه مي شود که دشمن اول او عقب نشيني کرده است. در اينجا شخص کم کم اعتماد به نفس پيدا کرده و قصدش استوارتر مي شود و درگير يادگيري کاري وحشتناک نخواهد بود. زماني که اين لحظه ي خوش فرا رسد، شخص مي تواند بي تامل بگويد اولين دشمن طبيعي خود را شکست داده است. اين کار به تدريج اتفاق مي افتد، اما ترس به يکباره و سريع شکست مي خورد.