"تاريخ فکري ايران معاصر" اثري است از "عباس منوچهري" که در آن تاريخ فکري را از منظر "سياست و اجتماع" مورد بررسي قرار مي‌دهد. مدت‌ها قبل از اينکه رنسانس اروپا ايده‌هاي راديکالي را ايجاد کند که سرانجام خط فکري اروپا و ايالات متحده را تغيير دهد، دولتمردان، هنرمندان و روشنفکران ايراني ايده‌هايي را فرموله کردند که به طرز شگفت‌انگيزي اساس ايده‌هاي مدرنيته را تشکيل داد. از بيش از هزار سال پيش در ايران بين جست‌وجوي مدرنيته و نيروهاي تاريک‌گرايي مذهبي درگيري وجود داشته است. ايران با ميراث فرهنگي بسيار غني و متنوع خود نقشي سازنده در شکل‌گيري آگاهي غربي داشت. کتاب مقدس مملو از ستايش فراوان براي ايران و پادشاهان آن است و اين واقعيت که امپراتوري پهناور ايران در آن زمان نمونه‌اي از تساهل مذهبي و فرهنگي بود، از اهميت بسياري برخوردار است. اما ميراث اين تمدن و انديشه، در کتاب "تاريخ فکري ايران معاصر" به قلم "عباس منوچهري" ديده مي‎شود که در آن به طور عمده، موضوعات "سياست و اجتماع" را زير ذره‌بين خواهد برد. نسل جديد روشنفکران ايراني عمدتا با گفت‌وگو و عملکرد ادبي و قلم‌هايشان شناخته مي‌شوند. در اين ميان نسل ايدئولوژيک روشنفکران ايراني که در مواجهه با مدرنيته غربي طرفدار نگرش مونيستي بودند که نمونه آن فلسفه‌هاي مارکسيستي و هايدگري بود و همچنين نسل جديد روشنفکران ايراني که تصميم به دور شدن و فاصله گرفتن انتقادي از آن ايدئولوژي‌ها داشتند، ديده مي‌شود. موقعيت روش‌شناختي روشنفکران معاصر ايران با گسترش تفکر ضد اتوپيايي بر مبناي بين الاذهاني از يک سو و اصرار براي تبادل گفت‌وگوي غيرتقليدي با ارزش‌هاي مدرن غرب از سوي ديگر شناخته مي‌شود و "عباس منوچهري" با ارائه‌ي "تاريخ فکري ايران معاصر"، ما را با اين ارزش‌ها آشنا مي‎کند.