مردي بود که در دوازده‌سالگي، با خطوط و دايره‌ها، رياضيات را خلق کرد؛ در شانزده‌سالگي، عالمانه‌ترين رساله را درباره‌ي مقاطع مخروطي نوشت؛ در نوزده‌سالگي، علم حساب را به ماشين حساب تبديل کرد؛ در بيست‌وسه‌سالگي، پديده‌هاي گرانش هوا را اثبات کرد و يکي از بزرگ‌ترين اشتباهات فيزيک قديم را از بين برد؛ و در سني که ديگران تازه دانشي در علوم انساني به دست مي‌آورند، او به پوچي اين علوم پي برد و افکار خود را به سوي دين معطوف کرد؛ و از آن زمان تا زمان مرگش در سي‌ونه‌سالگي، زبان فرانسوي را تثبيت کرد و بهترين طنزها و قوي‌ترين استدلال‌ها را به اين زبان نوشت؛ مردي که همه‌ي عمرش بيمار بود، و در فواصل کوتاه بين بيماري‌اش، مسائل مهم هندسه را حل کرد و افکاري را روي کاغذ ريخت که همان‌قدر که الهي‌اند، از انسان نشئت گرفته‌اند: اين نابغه‌ي ترسناک، بلِز پاسکال نام داشت.