بي‌رحمي انسان‌ها را هر يک از ما در دوراني از زندگي تجربه کرده‌ايم، اما شايد درک بي‌رحمي چيزها که گاه نتايج اسف بارش گريبانمان را گرفته است خيلي آسان نبوده باشد. اينکه چگونه (آنچه جان ندارد) مي‌تواند شکل بگيرد و موجبات دگرگوني‌هاي رواني گوناگون را فراهم کند گاه از تصور ما بسيار دور است. آنچه از همان ابتدا در کتاب لورنا پرتا به ما يادآوري مي‌شود اين است که دوران ما بدون ترديد شاهد(زوال تدريجي توانايي نماد سازي) انسان معاصر است، آن هم در دنيايي که به دليل انواع سرعت‌ها (آينده زمان را مي‌بلعد) و ( وقتي براي پرئازش داده‌ها نمي‌گذارد)و شاهد تنها انتخابي که برايمان باقي مي‌گذارد ( دست به عمل زدن) باشد. آنجاست که بي‌رحمي چيزها معنا پيدا مي‌کند و بسياري از دست به عمل زدن‌هاي ما بدون انديشيدن و پردازش انديشه‌ها و داده‌ها رخ مي‌دهد چنان بي‌رحمانه‌اند که مي‌توانند ما را از روند رفتن از (طبيعت) به سمت (فرهنگ) مايوس کنند. شايد تصادفي نيست که امروز انواع گروه‌هاي معتقد به بازگشت به طبيعت و بازگشت به خويشتن خويش و ... طرفداران فراواني دارند.