پدر و مادر يوليان به قلعه‌يي خانه داشتند، در دل بيشه‌ها، به دامان تپه‌يي. چاربرج گوشه‌ها بامهاي نكداري پوشيده فلسهاي سربي داشت، و پايه ديوارها نهاده بود بر تخته‌هاي سنگ، كه تيز تا ته كنده‌ها فرود ميامد. فرش حياط به پاكيزگي سنگ‌فرش كليسايي بود. ناودان‌هاي دراز، به هيات اژدران نگون‌پوز، آب‌باران‌ها را به مصنعه مي‌شاريدند، و بر لب پنجره‌ها، به هر طبقه، در گلداني از سفال نگارين، گل‌كرده بود ريحاني يا گل آفتاب‌گرداني.