«بنده‎ي خدا» رماني‌ست تاريک، تکان‌دهنده و درخشان از کورمک مک‌کارتي، نويسنده‌ي بزرگ آمريکايي، که با ترجمه‌ي شاهين نعمتي توسط نشر ثالث منتشر شده است. اين کتاب، همچون ديگر آثار مک‌کارتي، سفري‌ست در ژرفاي روان انسان، جايي که مرز ميان جنون و واقعيت، ميان انسان‌بودن و سقوط در حيواني‌ترين سطوح وجود، کم‌کم رنگ مي‌بازد. قهرمان داستان، لِستر بالارد، مردي رانده‌شده و شکسته‌حال است؛ فردي که در تنهايي و طردشدگي، آرام‌آرام از چارچوب‌هاي اخلاقي و انساني فاصله مي‌گيرد. لستر نه يک ضدقهرمان معمولي، بلکه تمثيلي‌ست از آدمي بي‌پناه در برابر نيروهاي کور طبيعت و جامعه. رمان در فضايي خفقان‌آور و به‌غايت سرد و بي‌رحم پيش مي‌رود؛ تصويري شاعرانه و خشونت‌بار از انزوا، فقر و جنايت. زبان مک‌کارتي، خشک، ميني‌مال و پر از سکوت‌هاي معنادار است؛ بدون نشانه‌گذاري‌هاي مرسوم، بدون شفقت. در اين روايت بي‌پيرايه، خدا هست، اما خاموش؛ انسان هست، اما فراموش‌شده؛ و لستر، تنهاست، در جهاني که ديگر نه نجات مي‌دهد، نه قضاوت مي‌کند. تنها رها مي‌کند. «بنده‌ي خدا» نه فقط داستاني‌ست از يک انسان در حال فروپاشي، بلکه تمثيلي‌ست از همه‌ي ما، وقتي که نور معنا در زندگي‌مان خاموش مي‌شود و سايه‌هاي درون، آرام و بي‌صدا ما را مي‌بلعند.