لوميتر استدلال کرد که قبل از اينکه اين اتم نخستين منفرد واپاشي کند، مفاهيم فضا و زمان فاقد هر معنايي بوده‌اند. به هر حال، اندازه‌گيري فاصله‌ها تنها بين اشيا امکان‌پذير است و اگر تنها يک شيء در جهان وجود داشته باشد، هيچ فاصله‌اي براي اندازه‌گيري وجود نخواهد داشت. به همين ترتيب، اتم لوميتر در اين حالت منفرد نمي‌توانست هيچ‌کاري انجام دهد: عملا نه فضايي براي حرکت وجود داشت و نه چيزي براي برهمکنش با آن. در جهاني با تنها يک جرم، هيچ فضايي نمي‌تواند وجود داشته باشد. در جهاني که در آن هيچ اتفاقي رخ نمي‌دهد، زمان هم نمي‌تواند وجود داشته باشد. از اين نظر، فضا و زمان در پي واپاشي اتم ابتدايي به وجود آمده‌اند. البته آنچه لوميتر توصيف کرده است شباهت چنداني با مهبانگ، به صورتي که ما اکنون آن را درک مي‌کنيم، ندارد. اما اين مقاله اولين پيشنهاد فيزيکي و علمي را براي منشا جهان ارائه کرد: يک رويداد آفرينش که همه رويداد‌هاي ديگر از پي آن خواهند آمد.