قصه‌ي برن و لوتين عنصري اساسي در سير تکامل سيلماريليون بود، اسطوره‌ها و افسانه‌هاي دورانِ اولِ جهاني که جي. آر. آر. تالکين آن‌ها را خلق کرد. تالکين اين قصه را يک سال پس از بازگشت از فرانسه و نبرد سُم در انتهاي سال 1916 نوشت. جنبه‌ي اساسي و بدون تغيير اين داستان، تقديري است که بر عشق اين دو سايه افکنده: زيرا برن انساني است فاني اما لوتين الفي ناميرا. پدرِ دختر که يک فرمانرواي بزرگ الفي و شديدا مخالف برن است، براي کسب امکان ازدواج با لوتين، مأموريتي غيرممکن را بر پسر تحميل مي‌کند، و اين خواسته به تلاش عالي و قهرمانانه‌اي منجر مي‌شود که برن و لوتين در کنار يکديگر براي دستبردزدن به بزرگ‌ترينِ جمله باشندگانِ اهريمني، ملکور، که او را مورگوت و خصم سياه مي‌نامند، و ربودن يک سيلماريل، دست به آن زدند.