كتاب حاضر گرچه به طور خاص مربوط به ايران نيست ولي در مورد سير تحولات بشريت افق و چشم‌اندازي مي‌گشايد كه ما را از محدوده‌ي مليت و نژاد فراتر مي‌برد و در سطح بالاتري پاسخ ما را مي‌دهد. به جامعه‌ي بشري در يك كل واحد مي‌نگرد و رويدادها و حوادث را با توجيه «واقعيت كنوني» يا مقدر و غايت‌گرايانه تحليل نمي‌كند.دايموند در يك مثال به ياد ماندني نشان مي‌دهد مردمي واحد كه بنابر ضرورت محيطي به دو سوي مختلف مهاجرت كردند ـ‌ و بدون اين كه از شرايط مقصد نهايي آگاه باشند ‌ـ چگونه فقط ظرف چند سال جوامع مختلفي با درجات متفاوت يش رفت و سازمان‌دهي به وجود آوردند. و جالب‌تر اينكه هنگامي كه اين دو جامعه متفاوت شده در مقابل هم قرار گرفتند چگونه تا سرحد نابودي هم پيش رفتند. اگر نمي‌توان در آزمايشگاه محدود علوم دقيقه در مورد تحولات مسير بشر تجربه كرد، مي‌توان از تجربه تاريخ در آزمايشگاهي به عرض كره زمين و در طول هزاران سال آموخت. اين پيام دايموند است.