«يک ماتا گويه» واژه‌اي است بر ساخته از: ماتيکان=کتاب+گويه = روايت؛ که برابر پيش نهادي من است به جاي منظومه و در پيوسته و شعر بلند؛ و مي‌تواند دربرگيرنده‌ي تمامي سروده‌هاي بلند چند: روايتي، داستاني، درون‌مايه‌اي، آوايي، زباني، آهنگي = موسيقيايي، ساختي، نحوي، خطي و نوشته‌گاني باشد. «ماتي­ گويه» هم بد نيست. و در اين شعر، «ماتش» يادآور «مات» شطرنج و ماه و ماتم و وند دوم گئومات و… نيز هست.