شعر شاملو در حال آينه بخشي از زندگي ماست . شاعري كه من او به هيات ما زاده شده بود، به هيات پرشكوه انسان، تا در بهار گياه به تماشاي رنگين كمان پروانه بنشيند. غرور كوه را دريابد و هيبت دريا را بشنود. تا شريطه خود را بشناسد و جهان را به قدر همت و فرصت خويش معنا دهد: كه كارستاني از اين دست از توان درخت و پرنده و صخره و آبشار بيرون است.