او حتي مي‌توانست تا آنجا پيش برود که بگويد ارزان‌خورها تمام اين چهار يا پنج‌سال فقط منتظر بوده‌اند که او، کلر، وارد غذاخوري شود و آن جاي خالي محفو‌ظ مانده را اشغال کند، اما طبعا مجبور بوده‌اند منتظر وقايع و اتفاقات مربوط به او و همچنين تغييرات اين چهار يا پنج‌ سال باشند تا او و آن‌ها براي پذيرفتن اين واقعيت که او سر ميز آن‌ها بنشيند آماده باشند. طبيعتا ارزان‌خورها او را از همان اول کار در مقام پنجمين ارزان‌خور به رسميت نمي‌شناخته‌اند و او بايد به‌تدريج ثابت مي‌کرده که ارزان‌خوري هم‌شان آن‌هاست.