اراده را شخصي‌ترين رمان مارگ دوگن مي‌دانند؛ روايتي از خاندان سرکش و ماجراجويش که دوره‌ي گذار در فرانسه‌ي پسااستعماري و و زيرورو شدن جامعه را با پوست و استخوانشان لمس کردند. او در بخش سرطان بيمارستان نشسته است، جايي که پدرش آخرين روزهاي زندگي‌اش را سپري مي‌کند و مارک در پي يافتن راهي است تا به رنج‌ پدر پايان دهد. دوگن داستان پدري را روايت مي‌کند که در نوجواني مبتلا به فلج اطفال مي‌شود، اما با همان "يک پا و نصفي" دست از بلندپروازي برنمي‌دارد. اراده خصلت اصلي مردي است که با همه‌ي کمبودها به جنگ زندگي مي‌رود و از اين نبردِ نابرابر سربلند بيرون مي‌آيد. نويسنده در کنار داستانِ پدر، بخشي از رويدادهاي قرن بيستم را هم روايت کرده است؛ از جنگ جهاني دوم و کمونيسم گرفته تا استعمار و رونق جامعه‌ي مصرفي. "اراده" روايتي است از فراز و نشيب يک زندگي، مبارزه با سختي و از پا ننشستن