صوفي نامداري به نام ابن‌عربي که درباره‌اش مناقب‌هاي متعدّد نوشته‌اند، در وصفِ صوفيِ نامدارِ ديگري به نام ذوالنون مصري مناقب مي‌نويسد به نام «الکوکبُ الدُّريَّ في مناقبِ ذي النون المِصري.» ابن‌عربي از ميان صوفيان پيش از خود تنها و صرفاً براي ذُوالنّون مناقب نوشت، اما نه کتابي نظير مَناقب‌نويسيِ رايج در جهان اسلام. کتابي در شناختِ افکار و عقايدِ ذُالنّون به قلم ابن‌عربي، فصلِ نويني در تحقيقاتِ صوفيانه است، آن هم هفت قرن پيش از امروز. ابن عربي با هنرمندي يک پيکرتراش و با ژرف انديشي يک پژوهشگرِ دقيقُ‌النّظر و با قلمي توانا، ذوالنّون مصري را به تصوير مي‌کشد. دوالنّوني که ابن‌عربي او را يک اديبِ اريب و يک عارفِ کامل مي‌بيند و بر عرش جلال مي‌نشاند، سخناني بر زبان رانده است که ابن عربي گاهي خود در فهمِ آن به حيرت افتاده و گاهي نيز شرح جذّابي دربار? آن را به همراه دارد. از مترجم اين کتاب دربار? ذوالنون مصري تأليفي به نام «کيمياگر معرفت» و براي شناخت ابن‌عربي، دو ترجمه، يعني «کبريت احمر» و «سفرِ بي‌بازگشت» پيش از اين، از همين ناشر منتشر شده است.