بسيار خواهند گفت- و مکرراً نيز خواهند گفت- که مطالبة عشق در اين کتاب، مطالبه‌اي بيش از حد و آرماني است، به‌ويژه با توجه به وضعيت کنوني سياست در تقريباً تمام کشورها. اما بياييد ببينيم که اين اعتراض، درواقع، چه مي‌گويد. به‌احتمال زياد، معترض بر اين باور است که ملّت‌ها به محاسبات فني نياز دارند: انديش? اقتصادي، انديش? نظامي، بهره‌گيري هوشمندانه از علوم رايانه و فناوري. قبول، ملّت‌ها به اين امور نياز دارند، اما آيا همراه با اينها به عشق نيازي ندارند؟ آنها به تخصص نياز دارند، اما آيا به همان اندازه به احساسات روزمره، به همدلي، به اشک‌ها و خنده‌هايي که در مقام والد، عاشق و دوست از خود انتظار داريم، يا به حيرتي که در برابر زيبايي تجربه مي‌کنيم، نيازي ندارند؟ اگر ملّت‌ها اين‌گونه‌اند، شايد بهتر باشد به جاي ديگري براي زندگي بينديشيم.