اين كتاب متشكل از مجموعه ي مقالاتي است كه سهم آگامبن را در انديشه و عمل انقلابي، از خلال تعاملات او با سنت ها و متفكران مختلف از پرودون گرفته تا ماركس، نگري و بديو و در مواهجه با خشونت دولتي معاصر و حكم فرمايي اقتصاد نئوليبرال بر مبناي آثار گسترده ي آگامبن و به خصوص پروژه ي هومو ساكار، ترسيم مي كند كه با بازانديشي در مفاهيمي همچون پراكسيس، نظريه، كا، زمان، حكومت و سوژه ي انقلابي صورت بندي مي شود. سويه ي سلبي اين سياست همانا بي عملكردي است و سويه ي ايجابي آن نيز مفهوم«استفاده». اين دو سويه باهم، انگاره ي شكل- زندگي را قوام مي بخشند كه مي توان آن را مهم ترين سهم آگامبن در سياست راديكال و كمونيسم دانست: زندگي اي كه از شكل خود جدايي ناپذير است و تن به دم و دستگاه حقوقي و مادي حكومت و حاكميت اقتصادي نمي دهد. زندگي اي فراسوي كاپيتاليسم.