پس از انقلاب تصميم گرفتم تسليم شرايط ناعادلانه ممنوعيت از کار نشوم. شروع کردم به قاچاقي کار کردن در سينما. اوايل اهالي سينما مي‌ترسيدند به من کار بدهند. روزي بيست ساعت مي‌نوشتم و شايد بيش‌تر از يک سوم حاصل کارم بيرون نمي‌آمد. گاهي اوقات هم بقيه پولم را نمي‌دادند ، يعني پيش قسط را مي‌دادند و وقتي فيلم نامه را تحويل مي‌دادم، بقيه دستمزدم را نمي‌دادند. چاره‌اي نداشتم ، ولي مي‌نوشتم. اجازه نمي‌دادند اسمم در تيتراژ گذاشته شود." سعيد مطلبي يکي از مشهورترين شخصيت‌هاي سينماي ايران است که تماشاگران نامش را با فيلم‌نامه‌هاي شاهراه زندگي ، سکه شانس ،مردي از جنوب شهر ،هماي سعادت، بيقرار ،بت ، برادر کشي و ... فيلم‌هاي کوچه مردها ،ميعادگاه خشم و ناجورها به ياد مي‌آورند. پس از انقلاب نام او هم در شمار نام‌هايي بود که اجازه کار در سينما نداشتند و بدين ترتيب فيلم‌هاي تاراج، شير سنگي، مي‌خواهم زنده بمانم ، نابخشوده ، سام و نرگس ، هيس دخترها فرياد نمي‌زنند و ... بدون نامي از او روي پرده سينماها رفتند. آقاي سناريست حديث نفس سيد مطلبي است ، حکايت سال‌ها کار در سينماي ايران و حکايت سال‌ها ممنوعيت نامش در سينمايي که دست کم شصت سال از عمرش را در آن گذرانده و در عين حال روايتي است از پشت صحنه نيم قرن سينماي ايران و فيلم‌هايش ،سينمايي که در طول سال‌ها مدام پوست انداخته و تغيير کرده.