بيلي كوچولو كه ديگر از خوب بودن خسته شده، دلش مي‌خواهد به جنگل گناه برود. مادرش مي‌گويد حتي بزرگ‌ترها هم از جنگل گناه مي‌ترسند، چون پر از خون‌آشامك‌ها و غول‌هاي سبز يك چشم است و او اجازه ندارد پايش را آنجا بگذارد. اما بيلي از پشت پنجره به جنگل گناه نگاه مي‌كند و توي دلش مي‌گويد: «ولي من بالاخره مي‌روم و يك ذره هم نمي‌ترسم.»