تغيير اقليم، به راستي بزرگترين تهديد براي بقاي بشر است و هم اکنون در حال روي دادن است همه مي دانيم که زمان دارد تمام مي شود ولي واقعاً اين را باور داريم؟ و ما که ميان چيزي ظاهراً باورنکردني و گويا تصورناپذير گير کرده ايم، چگونه مي توانيم اولين گام را به سوي عمل، براي جلوگيري از انقراض نسلمان برداريم؟ مي توانيم با کارد و چنگالمان شروع کنيم. به ارتباط ميان دامپروري و بحران اقليمي کمتر پرداخته شده است زيرا انگار، کنار گذاشتن رژيم غذايي گوشتيمان، درخواست ناممکني است. ولي لازم نيست يک باره آن را ترک کنيم. حذف محصولات حيواني فقط در طول بخشي از روز براي تغيير جهان کافي است. براي کار نجات اين سياره بايد حسابي با خودمان کنار بياييم با اکراه بسيار انسانيمان براي قرباني کردن رفاه کنوني مان به خاطر آينده کنار بياييم. ما پيش از اين هم اين کار را کرده ايم و باز هم مي توانيم اقدام جمعي راه نجات خانه و شيوه ي زندگيمان است و اين همه با آنچه براي صبحانه مي خوريم يا نمي خوريم آغاز مي شود. جاناتان سفران فوئر، با ذکاوت بصيرت و انسانيت منحصر به فردش با کشاندن بحث اساسي روزگارمان به زندگي جاري و پويايمان، چنانکه هيچ کس ديگري نمي تواند و با پيشنهاد راه چاره اي بسيار ضروري؛ اين بحث را مطرح مي کند.