يشتر گونه شناسي هاي موجود،به طور آشکار يا ضمني روشنفکران ايراني را به سه گروه «موافقان سنت»،«موافقان مدرنيته» و «موافقان تلفيق سنت و مدرنيته» تقسيم بندي که به خصوص توسط گروه سوم تبليغ و ترويج مي شود، جريان روشنفکري ايران را به بن بست کشانده است، همه آن هايي که ادعاي تلفيق دستاوردهاي خوب مدرنيته با ميراث خوب سنت را داشته اند،هيچ قاعده و معياري براي چگونگي اين تلفيق ارائه نداده اند. در نتيجه اين ادعا که، ما نه مانند سنت گرايان مرتجع و نه مانند متجددهاي غربزده،بلکه تلفيقي از خوبي هاي هر دو هستيم» تنها در سطح ادعا باقي مانده است. اين کتاب تلاشي است براي رهايي از اين وضعيت.