اي خوش آن روز كه با يار سر و كار بود بي‌سخن با نگهش فرصت گفتارم بود آن كه من بسته‌ي زنجيري‌ مويش بودم وه،‌ چه خوش بود، كه او نيز گرفتارم بود شب كه مهتاب به خلوت‌گه من مي‌تابيد يار من نيز در انديشه‌ي ديدارم بود