در ”پرتره يك زن” دختر جواني به نام سوفي معشوق سابق خود، زويه، را به قتل رسانده است. در دادگاهي كه براي رسيدگي به اتهام قتل او تشكيل شده است، هر يك از شخصيت‌هاي نمايشنامه از زواياي متفاوت رويدادهاي اين داستان را روايت مي‌كنند و تصويري خاص از اين زن ارائه مي‌دهند. اما اين روايات و تصاوير شرح و تصويري واحد به مخاطب، خواننده‌ي متن يا تماشاگر نمايش، عرضه نمي‌كنند، بلكه همچون قطعات پازلي هستند كه ذهنيت مخاطب بايد آن‌ها را در كنار هم قرار بدهد و پرتره‌ي نهايي را بسازد.