عليه خودتان بجنگيد. کسي که نمي‌تواند بر خشم غلبه کند در برابر او در نيمه‌ي راه شکست است. اگر خشم در اعماق به غليان درمي‌آيد، اگر سرانجام با سر برمي‌آورد، نخستين نشانه‌هايش را سرکوب کنيد. تا جايي که ممکن است محبوس نگاه‌اش داريد و باشد که از تمام چشم ها بگريزيد. اين کار به قيمت تلاش‌هايي دردناک برايمان تمام خواهد شد، زيرا اين شور مي‌خواهد منفجر شود، از چشماني خون گرفته فوران كند، تمام چهره‌ي انسان را منقلب گرداند. حال آن كه به محض ظاهر شدنش در بيرون بر ما سلطه مي‌يابد. تا اعماق روحمان عقب‌اش رانيم، بايد كه او تحت‌تسلط باشد، و نه ارباب.